Een ongelukje: het kind doet het niet express!

Ik sta op het schoolplein om mijn fiets te pakken. Naast me staat een moeder aan de broek van haar krijsende kleuter te sjorren. Moeder preekt op boze en harde toon: Zo lang jij steeds ongelukjes hebt, kun je niet met andere kinderen spelen! Ik kan je geen 10 verschoningen mee geven naar school!

Stress

Ik voel me naar, als toeschouwer van dit tafereel, pal naast me. Ik heb zo te doen met het jongetje, die helemaal overstuur is. En ik heb net zo te doen met de woedende moeder. Ik denk terug aan de tijd dat mijn kind met grote regelmaat in haar broek plaste en poepte. En wat ik ook probeerde als moeder, niets leek echt te helpen. Zo machteloos en wanhopig werd ik er van. Vermengd met schaamte en een schuldgevoel: wat deed ik als moeder niet goed? Het zorgde voor veel stress in ons gezin.

‘Ongelukjes’

Ik heb geleerd dat ‘plas en poepongelukjes’ ook echt ‘per ongeluk’ zijn. Het kind doet het niet express. Broekplassen en broekpoepen zijn vaak het gevolg zijn van stress en het onbewust negeren van intense, moeilijk te verdragen gevoelens. De onbewuste oplossing van het kind is ‘niet-voelen’ en ‘vasthouden’. De verbinding met de rest van het lijf wordt steeds minder. Er komt zo ook minder ruimte voor de fijne, blije gevoelens. De aandrang vanuit de blaas of de darmen wordt steeds minder gevoeld. De darmen raken verstopt, waardoor de plasaandrang ook weer moeilijker voelbaar wordt. En dan lijkt het dat het kind ‘gewoon’ niet naar de WC gaat, terwijl het kind de aandrang niet meer kan voelen en zo diep in de ‘shit’ zit.

De vicieuze cirkel doorbreken

Om deze vieze en serieuze (of wel vicieuze;)) cirkel te doorbreken, is actie op meerdere vlakken gewenst. Er is medische hulp nodig om de darmen weer goed op gang te brengen door te laxeren. Zodat de poep- en plasaandrang weer gevoeld worden.

Als integratief kindertherapeut start ik met het versterken van de eigen kracht en het voelen van de blije gevoelens. Om daarna spelenderwijs de ‘shit’ en het achterliggende probleem te kunnen onderzoeken. En natuurlijk ook wat het kind nodig heeft om het op te lossen.

Oplossing

En hoe loste mijn kind het op? Met behulp van een integratief kindertherapeut bleek de shit te bestaan uit het gevoel van buitengesloten te zijn. Een heftig en moeilijk te verdragen gevoel. Ontstaan bij de geboorte van ons nieuwe Kindtje. Logisch, dat je je buitengesloten voelt als je twee bent, je eigen ‘ikje’ aan het ontdekken bent en er ‘ineens’ een baby is. En je ook nog precies in diezelfde tijd besluit om zindelijk te worden.

Opgelucht

Voor mijn kind was het helpend om op moeilijke momenten te vragen: ‘zou het kunnen dat je je nu buitengesloten voelt?’ Vaak kwamen er tranen en kon ik troost bieden. Na een korte periode waarin dit ritueel zich regelmatig herhaalde, liet mijn kind de shit los: de ongelukjes verdwenen en was ze weer haar blij zelf. En haalden we als gezin opgelucht adem!

Heeft jouw kind last van ‘ongelukjes’ en wil je hier vanaf? Neem dan contact met me op! Ik sta je graag en vrijblijvend te woord.